Vreemde aand

Gisteraand ry ons na ‘n funksie in die deftige Saxon Hotel,iewers daar in Sandton…GPS aan,maar ‘n ongeluk op die snelweg verander die hele prentjie.Nou as julle vir manlief ken,hy laat hom nie eers deur ‘n GPS vertel nie!

Toe ons nou noodgedwonge roete verander,seg die tannietjie allerhande rigtings,waarmee Pappie NIE saamstem nie!Volg dus sy eie kop,want hy ken mos eintlik vir Jouies soos die palm van sy hand.Ek het stilstuipe en sien hoe die horlosie naderhand wys,dat ons nou amptelik laat is.Na nog ‘n driekwartier is ons nog later.Af en toe knip ek die liggie by die truspieël aan en wend ‘n flou poging aan om met my nagblinde ogies,die baie vrot kaart wat die GPS moet ondersteun,te bestudeer.By elke robot probeer Pappie sy bearings kry,maar dis so goed hy probeer koek bak in die donker.

Moenie vra hoe nie,maar uiteindelik seil ons natgesweet by daai Saxon se hekke in.Ons probeer baie kalm en grênd-waardig lyk,want ons het ons status tot eregaste verhef,deur absoluut laaste daar aan te kom!

By die hekke is lakeie in swart pakke met tweerigting radios.Ons word ingewuif in die parkeergarage in en nog ‘n knaap maak die deur vir my oop en raak amper die grond met ‘n swiepende arm,soos hy buig.Skoon verwilderd word ons sonder seremonie in ‘n statige BMW ingebuig,weer met knikkende koppe en knakkende knieë..dag eers ons word ontvoer,maar die kar ry tien treë tot by die hotel se voordeur!Eregaste mag mos nie loop nie..

By die voordeur nog pikkewynpakmanne,wat ons verwelkom en deurbuig na die onthaalarea.Glase sjampanje word in ons hande geprop en ons probeer onsuksesvol lyk of ons maar heeltyd daar rond was.Gelukkig het die verrigtinge nog nie begin nie en niemand sien die twee kommin Oosranders wat op die laaste minuut daar insluip en klaar gesuip lyk,al het hulle nie ‘n druppel gedrink nie!

Oulike program duur toe slegs ‘n halfuur,waarin ons kans kry om weer effens tot verhaal te kom.Na die tyd word die gaste bedien met borde en borde vol van die heerlikste vingerhappies.Dit kom sommer so vanself aangedra deur ‘n klomp swewende manne in swart.As jy nog jou sosatiestokkie wil afkou,neem ‘n vaardige hand dit en siedaar..daardie manne is fyn afgerig!

Later,weer uitgebuig,uitgewuif,tien treë terug aangery na ons eie kar,ry ons daar uit.Buite die hekke staan omtrent ‘n erewag,maar helaas,nie vir ons nie..om die draai kom ‘n blouligbrigade met deftige motors en BBPersone,verskuild agter getinte ruite.Eish!Konnie sien wie dit was nie,beslis baie belangrik!

Ons ry rustig in die vinnige baan op die snelweg terug en die volgende oomblik sny ‘n motor van links af reg voor ons in en gaan staan omtrent stil!Manlief briek en briek en briek!Die ou het ons probeer stamp van die kant af.Dit was die vreemdste gevoel.Onmiddelik is ons paraat,kyk of iemand ons agtervolg,ek tik ons buurtwag se nommer in,polisie antwoord mos nie meer fone nie!Die voertuig ry al stadiger en ons val heeltemal terug en beweeg oor na ‘n ander baan om hom af te skud.Dis nou nog nie duidelik wat gebeur het nie,maar ons het darem veilig tuis gekom.

Ek het vandag skoon die ritteltit as ek dink wat kon gebeur het.Geen aanduitstappies meer vir my nie! 

‘n Geoloog se droom

Wanneer ‘n mens in die Ugabrivier se sandbedding ry,begroet hierdie wondertonele jou.Die rivier is een van verskeie riviere in Damaraland in Noord-Wes Namibië.Hierdie riviere loop onder die sand en kan in die reënseisoen gevaarlik afkom en het alreeds verskeie kampeerders onkant gevang!

Dis ook die wandelbane van die Woestynolifante en verskeie ander droëveld diere.Dis egter ‘n lus vir die geologiese oog en het my miljoene jare teruggevoer.In my verbeelding kon ek seebeddings vol vreemde kreature sien en toe weer gletsers wat diep kepe in die landskap sny.Dan was daar weer ‘n groot binnelandse meer en ‘n aardskudding,wat alles omkeer.

Die twee ou kraters (Messum en Doros) in die omgewing het ook gesorg vir skouspelagtige uitbastings en lawaneerslae wat honderde kilometers verder nog waargeneem kan word.

Zebrastrepe in die Ugab,in die Brandbergomgewing

Wat het alles hier gebeur om sulke mooi bruin- en wit- sjokolade formasies te vorm?

Lyk soos ‘n marmerkoek..opgebou uit verskillende lae.

Ons kon hier nie verder,want hier was baie water en plantegroei.

En die aarde het opgerys,gekantel,afgesak en weer opgestoot..

Elke lagie vertel ‘n storie van katastrofes van  vervloeë tydperke, eeue voor Homo Sapiens.

Dis Moeder Natuur op haar rouste!

Taai kinders

Pas terug van ‘n toer in die Noorde van Namibië,het ek tot ‘n ontstellende gevolgtrekking gekom.Ons kweek ‘n verlore spesie slap,gemaksugtige, lui,egoïstiese mense,wat hulself definiëer deur hul aardse besittings.

‘n Groot gedeelte van ons reis,was deur Damaraland en Kaokoland.Die mense daar leef na aan die aarde en hul koolstofvoetspoor is byna nul.Opvallend,was die aantal baie klein kinders wat oral dagtakies verrig.Party stoot kruiwaens met waterkanne,dan is die kruiwa omtrent twee keer so groot soos die kannetjie wat dit stoot.

Verskeie kere is ons verby jong Himbameisies en-seuns op donkies,duidelik oppad iewers heen om hout of water te gaan haal.Meisies so klein as vyf of ses jaar loop met babas op die heup,sommer daar in die middel van nêrens.Jong seuns,party nog snotneusies,jaag groot troppe beeste en skape aan en moet heeldag in die veld deurbring.Nooit het ek iewers ‘n bottel water of ‘n kospakkie opgemerk nie.Hierdie kinders is supertaai!Hulle is heeldag in die warm kokende son,het die minimum klere aan en is definitief nie oorvoed nie!

Terug in die beskawing,sien ek die moderne jongmense,lêend op die sewende nekwerwel,opsigtelik verveeld,met vingertjies wat verwoed tik op superduur selfone.Hulle sit oral in eetplekke,eet groot borde vetryke kos en sluk glas na glas drank weg.Dis opvallend hoe dik die meeste van hulle is.Hoe harder die musiek,hoe harder die gesprekke.Die oorverdowende lawaai gee enige gesonde oor vroeg-vroeg ‘n knou.Die rytuie spreek van gemak en welvaart.

Ongelukkig is dit so,dat dit die moderne leefwyse is,maar iewers gaan dit dramaties tot ‘n einde kom en ek is bevrees,net die sterk, taai kinders van die veld en bos,gaan so ‘n fiasko oorleef!

Ou goed

Wêreldwyd lê ou goed rondgestrooi.Vir die kritiese oog is dit ‘n steen des aanstoots,maar vir my is daar altyd ‘n storie verbonde aan die wrak van ‘n eertydse ou motor,windpomp,plaasimplement en stuk draad.’n Mens ken nie altyd die verhale nie,maar kan maar net raai watter pad hierdie ou ding in ‘n leeftyd in mensehande gestap het.Die misterieuse agter die mense wat hierdie ou goed eens op ‘n tyd hanteer het,hou altyd vir my ‘n stukkie mistiek in en voer my mee na ‘n vervloeë tyd.

Hierdie ou waterpomp staan iewers op ‘n plaas in die suide van Namibië.

Dalk het die water opgedroog,of die einaars het uitgeboer en alles net daar gelos!

‘n Donkiekar in die dorre Kaokoland.Dalk was die wiele afkomstig van ‘n motorwrak.

Die bakwerk is van ou sinkplate aanmekaar getimmer.Dit is duidelik nog in werkende toestand,

die geheimsinnige eienaar was nêrens te siene nie.

Sink,hout en flenter kardeure is ingespan om hierdie huisie te skep.Die vertoiingde geraamte van ‘n

gevalle ou windpomp,beklemtoon die mistroostige toneel van swaarkry.

Miskien het hierdie Landrover duisende kilometer op vêr paaie afgelê,voordat

dit finaal hier tot ruste gekom het.

‘n Haasbek,skewetand windpomp..vir ewig tot stilstand geknars!

Waar sou dié lorrietjie orals gery het,voordat dit ook finaal op hierdie moedverloor

se droë vlakte gaan staan het?Dalk nou net ‘n speelplek vir maer,kaalvoet kindertjies..

Die oorblyfsels van ‘n eens deftige Singernaaimasjien.Hoeveel elegante kledingstukke is onder sy

naald geskep,voordat dit op ‘n hartseer ashoop tussen rolle doringdraad beland het?

Op sy dag,was hierdie die trotse,statige motor,van iemand met ‘n goeie inkomste

en status..gereduseer tot ‘n houer vir vuurmaakhout.

Nog ‘n nuttelose waterpomp,geroes en geskroei deur jare se genadelose son.

‘n Plaasimplement lê en vergaan in die wye ooptes.

As ou goed kon praat….