Pienk Japonne en ‘n lekker koppie tee…opgedra aan alle vroue.

Dis weer daardie tyd van die jaar…borskankermaand en mammogramlyding!

Vriendin en ek het Woensdag sommer saam gegaan na die borskliniek in Linksfield.Ons was omtrent gespanne,maar met ons aankoms in hierdie vriendelike huis,het die personeel ons sommer gou tuis laat voel.My vorige ervarings was by gewone hospitale se X-straalafdelings en dit was maar worsmasjiene en koue onpersoonlike behandeling.

Hier is ons in netjiese skoon,pienk japonnetjies aangetrek en die wagtyd was regtig kort.Die dametjie wat die mammogram gedoen het,het dit met deernis en respek hanteer en vir geen oomblik het ek te ongemaklik gevoel nie.

Ongelukkig,wys daar toe ietsie aan die regterkant…reeds ‘n vorige keer ook ‘n probleem daar gehad,wat toe darem nie ‘n probleem was nie.Net daar en dan doen die dokter…klein vroutjie met groot bril en baie professioneel..’n biopsie.Mensig,ek het my flou geskrik,maar met gerusstellende woorde van die assistent se kant en ‘n presiese verduideliking van hoe die affêre werk,sluk ek toe maar ‘n paar knoppe weg en staal my vir die martelinstrument.

Nou ja,inspuitinkie (of is dit tjie?…ek het skoon my spelvermoë weggeskrik..weet ook skielik nie of vermoë een of twee e’s het nie!) in daardie sagste van sagte plekkies en alle gevoel is weg.Toe word die pinkie-dikke-instrument versigtig gesteek tot by die geknopte!Ek volg alles op die skerm en verwonder my aan die moderne tegnologie.Skielik is daar ‘n harde knal,soos wat die instrument ‘n stukkie van die ongenooide gas,afknip.Die proses word weer herhaal en nog ‘n stukkie verdwyn in ‘n botteltjie vir patologiese ondersoek.

Ek het effens geklappertand van die skok,maar met bemoedigende woorde,’n heerlike koppie tee en ‘n yspakkie op die teerste van teerplekkies,is ek sitgemaak in ‘n lekker sagte stoel.Nadat die dametjie seker gemaak het ,ek is kalm,is ek en vriendin daar uit.

Nou is dit net wag en hoop vir die beste.

Ontmoetings met besondere bome deel 3

Dit was Oktober 2011.Manlief en ek het oppad na Moremi in Botswana,’n draai gegooi in die Nxaipan Nasionale Park.Ons het ‘n nag gekampeer naby Baines’ Boababs.Wat ‘n ongelooflike ervaring!

Dit was kokend warm..oor vyf-en-veertig grade celcius,en ‘n vurige wind het oor die vlaktes getier en die aanvoelbare temperatuur opgestoot tot maklik vyftig grade.Alles was pikswart gebrand,doods en somber.Die enigste geluid was die gehuil van die wind oor die Kudiakam Pan,langs die ongelooflike kremetartwoud,wat  in 1862 deur Thomas Baines  en John Chapman ontdek is.Hierdie ontdekkingsreisigers en avonturiers,was oppad na die Victoriawaterval,toe hulle op hierdie besondere plek afgekom het.Baines,wat ‘n bekende skilder was,het die bome geskilder en vandag nog lyk hulle presies net soos meer as ‘n eeu gelede!Hulle was in die somer daar,toe die bome vol blare was.Ons was daar na die winter,voor die reënseisoen,sekerlik in die lelikste tyd van die jaar.Nogtans kon ons die naakte,rou, verlate skoonheid van hierdie plek ,waardeer.

Ons was twee siele,stoksielalleen,met net die wind se vlammende asemteue teen ons velle!

‘n Gedeelte van die kremetartwoud,met die Kudiakam Pan sigbaar aan die regterkant.

Van die ou reuse het omgeval,maar lyk nog steeds indrukwekkend!

Wortels krul soos verwronge vingers ineen.

Groot regop reuse met die soutpan sigbaar.

Daar was baie verskillende prentjies om af te neem!

Van die pan se kant af,lyk die woud so.Al die bome in die agtergrond is kremetarte.

Ons tentjie en sleepwa….alleen langs ‘n grys windverwaaide massiewe soutpan.

Ontmoetings met besondere bome Deel 2

Een van my gunstelingbome is hierdie pragtige rotsvy,wat ons in ‘n verlate plek in Damaraland raakgeloop het.

Die wortels van ‘n rotsvy wat aan ‘n steil rotswand klou.

Hierdie ongelooflike boom klou aan ‘n rotswand iewers in die dorre Damaraland.

Die hele boom sigbaar,waar dit aan die kranse vasklou.Dit is aan die oewer van die Huabrivier.

As jy ooit ‘n leeu wil jag…

in die dag of in die nag

gooi sout op sy stert en wag…..

Die volledige groepie spelende leeus,wat eintlik by my vorige pos ingesluit moes word.

Ontmoetings met besondere bome…Deel1

Bome is een van die mees besondere aardbewoners en het my nog altyd geboei.In ons daaglikse handel en wandel dink ons nie eers tweemaal aan die werklike onskatbare waarde van ‘n boom nie.Ons neem die bestaan daarvan as so vanselfsprekend aan,soos water en asemhaal.

Die feit dat bome so oud kan word,maak hulle nog meer besonders.Wanneer mens onder so ‘n ou reus staan,is dit moeilik om jou in te dink,dat hy eeue sien verbygaan het en ernstige aanslae moes verduur.

Op ons reise na besondere plekke,het ek ‘n paar sulke oues raakgeloop en wil graag hulde bring aan hierdie houtwesens.

Stam van horingou mopanieboom.Hierdie bome groei wydverspreid in Namibie.Hierdie foto is geneem in die Huabrivierbedding en is verseker ‘n paar honderd jaar oud.

Ons tentjie is verdwerg onder hierdie Kremetartboom,in die omgewing van Tsumkwe,’n klein gehuggie,waar Boesmans woon.Dis in die Nyae Nyae bewaringsgebied…ongelooflike interessante wereld.

Baie ou kameeldoringboom in die Aba-Huabrivier,Damaraland.

Die knoetserige stam,spreek van goeie en slegte jare.

Die tekstuur van hierdie dwarstak,vorm die mooiste patrone.

Nog nader…

As jy gedink het….

jy kan in ‘n boom spring as jy vir ‘n leeu wil vlug,kyk hierna…..!

Soms…

gooi die lewe vir ons ‘n onderstebo prentjie,maar as jy die glas omdraai,is alles helder en duidelik..

Die agtergrond is dof en onbekend,maar die weerkaatsing is helder en skerp.

Ons kamervenster,swembad en struike.

Sommige mense verskyn in ons onderstebo lewensprentjies en is uiteindelik meer werd as wat ‘n mens ooit besef.

Natuur…

is oral om ons en by ons.’n Mens moet net jou omgewingsbril opsit.Gisteroggend het ek meer as twee ure in my tuin gesit en sommer niks gedoen nie.Eintlik is dit nie waar nie.Ek het my sintuie opgeskerp.Dis nogal ‘n kuns om in ons gejaagde lewe net te gaan sit en stil te raak.

Om my was dit ‘n kakofonie van hadidas,kokokok van kwêvoels,die opgewonde gepiep van histeriese babavoëltjies,die getjilp van mossies en die gekirrr van tortelduiwe.Tussendeur was daar huishoudelike geluide van besems wat vee,huishulpe wat gesels en die bure se kindertjies wat vrolik speel.Al hierdie geluide het my ‘n salige gevoel van lewe gegee.’n Mens het nie aardskuddende gebeurtenisse nodig om gelukkig te wees nie…dis hier in en om jou!

‘n Verdere bonus was die duetgesang van twee rooikophoutkappers en my kamera het gekliek-kliek om die paartjie se bedrywighede vas te vang…