Liefste Struisie…

Volstruis,

Dit was vir my bitter hartseer toe jy so vreemd optree.Dis wat eensaamheid doen…of jy nou ‘n mens,dier of geveerde is,dit eis sy tol.

Donderdaglaatmiddag,was ons op ‘n wildrit in die Sabie-Sandreservaat,toe jy al pronkend en veerpluisend aangewals gekom het tot reg teen ons voertuig.Dit was ‘n ongelooflike skouspel van vlerke sprei.Jou swanenek het soos ‘n slang gekronkel en esse gemaak.Kort-kort het jou skurwe bek deur jou veredos gevroetel en gekam,totdat elke veertjie perfek reg was.Soms het die donse gewaai en jou ogies het vol verwagting geblink.

Ons hoor jy het net eendag hier aangekom,niemand weet waarvandaan nie.Hierdie area het nie volstruise nie en selfs die rooibokke het verstom gevlug toe hulle jou sien.Jy is nou al twee jaar lank deel van die landskap en die alleenheid het jou begin vang.Hier is nêrens ‘n pragtige volstruismannetjie op selfs ‘n wyfievriendin nie.Die voertuie wat soms stop om jou te bekyk,is jou enigste geselskap en deesdae kom jy tot teenaan en vermaak die toeriste met jou hartseer hofmakery!

Toe ons na ‘n halfuur wegry en jy desperaat agterna hardloop,moes ek stilletjies trane wegsluk.

Die lewe is baie wreed!

Nog nooit kon ek so diep in ‘n volstruis se oë kyk nie.

So sielvol met die sonsondergang wat weerkaats.

Jou veredos is onberispelik gekam.

Jou skurwe bene se interessante tekstuur,het ‘n eiesoortige skoonheid.

Jou wipstertjie is tog te aantreklik!

Voete wat dateer uit die dinosourustydperk!

Pasop vir daardie dodelike nael!Let op die pragtige tekstuur.

Jy is pragtig!