Perdeby se

angel hang vanoggend pap!Sy lê op haar rug bo-op verfrommelde vlerke en lig net af en toe haar swaar verkouebesmette kop effens op.Elke tien tot vyftien minute skeur daar ‘n hoesbui uit haar pruil perdebybekkie en klou sy verbete aan die komberse vas,in ‘n poging om nie haar koppie af te kug nie.Sy klink soos een of ander vampiergedoente uit Fingal se grot…daardie ene op die eiland Staffa,in die Hebredieseilande van Skotland.Die grot het ‘n wonderlike natuurlike akoestiek en Perdeby se geblaf sal dáár tot op die Noordpool weerklink!

‘n Berg sneesdoekies toring langs Perdeby se bed op en haar moeë, lam,gelede voorpoot reik kort-kort na nog een,om snotterend en stotterend haar rou neusgaatjies,verder rou te skuur.Met elke hoesbui,stroom die water uit haar saamgestelde oë en laat haar tydelik verblind.

Hoe dit ookal sy,sy het ‘n lieflike koue,bewolkte dag uitgekies om te “rus”.

Aanhaling Dag 3

My aanhaling van vandag kom uit die pen van H.L Mencken.Hy was ‘n Amerikaanse joernalis,satirikus,kultuurkritikus en student van Amerikaanse Engels.Hy word gereken as een van die invloedrykste Amerikaanse skrywers en prosastiliste van die eerste helfte van die twintigste eeu.

Hy was ‘n voorstander van wetenskaplike vooruitgang,skepties oor ekonomiese teorieë en krities oor chiropraktiese medisyne.

As skeptikus,vind ek aanklank by die volgende aanhaling:

Aanhaling dag 2

Ek het ‘n interessante stukkie raakgeloop in my ou “Groot Verseboek” (saamgestel deur D.J.Opperman).

Dis nou nie juis ‘n gesegde nie,maar ek dink tog dis raad wat mens kan volg…tong in die kies!

Ek aanvaar geen verantwoordelikheid vir enige mislukking,beserings of ernstige gevolge,voortspruitend uit die volg van hierdie raat nie!

Ek hou nogal van die ou Nederlandse  gebruik van die woord “syn” wat “se” beteken.

Aanhaling Dag 1

Wolfie  https://wolfshadowwispers.wordpress.com/2015/06/24/aanhaling-dag-1/  het my genomineer om deel te neem.

Ek gaan egter die reëls verbreek en niemand nomineer nie,want ek het al agter gekom dat party bloggers nie daarvan hou nie.Ek wil dus niemand aanstoot gee of in ‘n blik druk nie.

Intussen speel ek graag saam en sê baie dankie aan Wolfie vir die nominasie.

Hierdie is ‘n vertaling deur ons eie Sagmoedige Neelsie..C.J.Langenhoven.

As die kans hom voordoen..

gebruik dit tot jou voordeel!

Ons het verlede naweek gekamp in Balule in die Krugerwildtuin.Dit was ‘n heerlike familie- en vriendebyeenkoms en daar is woes vleis gebraai en gekuier.

Natuurlik is daar wild ook gekyk..dis die hoofdoel van so ‘n besoek.Sondagmiddag,’n halfuur voor sluitingstyd,oppad kamp toe,speel daar ‘n drama voor ons af.Dit het so onverwags gebeur,dat ek dit nou nog nie kan glo nie.

‘n Luiperdwyfie kom ewe oop en bloot van vooraf in die pad afgestap,..spring op ‘n klipstruktuur langs die pad en staar stip…

Op hierdie stadium is ons besig om agteruit te ry,omte sien wat sy gaan doen.

Sy spring af en begin bekruip.

Alles gebeur so vinnig..daar is nie tyd om ‘n foto te neem nie! Sy gryp ‘n rooibok en breek dadelik die ongelukkige dier se nek.Onmiddellik begin sy dit sleep.

Die troppie rooibokke, waaruit sy haar prooi gekies het, storm agter haar aan en blaas en raas verwoed.Hulle maak ‘n vreeslike lawaai.Dis adrenalien in die hoogste rat!

Sy sleep doelgerig die bok na die naaste boom en spring daar in met haar buit.Ook nie ‘n sekonde te vroeg nie,want drie honger hienas verskyn vanuit die niet en probeer die buit raakspring!

Ek was te stadig vir die hienafoto’s,want teen hierdie tyd was ek die ene bewerasie van skok.Dis nie lekker om so iets te aanskou nie,maar die luiperd se oppertunisme en akuraatheid was ongelooflik om te aanskou.Die hele proses het agt minute geduur!

Die lewe is…

net ‘n vlietende oomblik!

My hart is vandag baie seer.Die kleine kieterkatjie waaroor ek hier https://perdebytjie.wordpress.com/2015/05/29/kordate-kietsie/  geblog het,se lewetjie is skielik kortgeknip.

Ek weet die natuur is wreed en net die sterkste oorleef,maar met menslike emosie en empatie,is dit soms moeilik om dit te verstaan en daarby te berus.Maar,dis hoe dit is en altyd sal wees.Ons het geen beheer daaroor nie.Lyding sal daar altyd wees..geen lewende wese is dit gespaar nie,hetsy ‘n mot wat stadig doodbrand teen ‘n warm lamp of ‘n siek kindjie wat aan masjiene gekoppel is,of ‘n klein luiperdjie wat doodgemaak word om kompetisie uit die weg te ruim.

Ons Kieterkatjie is doodgebyt deur ‘n ander wyfieluiperd,wat ook in November haar drie kleintjies aan die dood moes afstaan.Dis algemeen bekend dat luiperd-en leeumannetjies, welpies wat nie hul eie is nie,sal doodbyt.Dis egter die eerste keer dat dit waargeneem is in die Sabie-Sandreservaat,dat ‘n wyfieluiperd dit doen.Dis nie noodwendig vreemd nie,maar dis tog buitengewoon.

Ek plaas weer ‘n paar foto’s ter nagedagtenis aan hierdie dapper kietsie,wat alreeds vir ure se kykgenot in sy kort lewetjie,gesorg het.

Veilig teen Mamsie se lyf vasgedruk.

Liefderik gekoester.

Hy was klein,maar dapper en het slegs ses weke van lewensvreugde gesmaak.

Dankie kleine kolkatjie,dat ek die voorreg gehad het om jou in al jou onskuldige,onbevange,speelse vrolikheid te kon aanskou!

Kgalagadi natuurtonele

Somerwolke pak saam oor ‘n dorre Kalaharilandskap.

Laatmiddag