Die storie eindig so…

Na haar aanvanklike blydskap en opgewondenheid,skop die werklikheid in.Surprise het klere en skoene nodig en sy moet blitsvinnig plek vind waar sy hom bedags kan los terwyl sy werk.Gelukkig is sy ou crèche nog aan die gang en sy smeek dat hulle vir hom plekmaak.Seunskind kan nou trots die onkoste dra,want hy verdien darem nou iets.

Dit gaan sukkel-sukkel,want Surprise is onhanteerbaar.Hy sit nie vir ‘n oomblik stil nie,hardloop rond soos ‘n waansinnige en klouter op alles.Sy praat met haar werkgewer en saam kom hulle tot die gevolgtrekking dat hy dalk aan alkoholonttrekkingssimptome ly.In sjebienouma se huis was dit vryelik beskikbaar en soms al wat die knapie skelmpies uit amper-leë bottels gesluk het,om sy honger te stil.

Saans is dit ‘n verskriklike stryd om hom te laat slaap.Haar werkgewer raai haar aan om hom elke aand dieselfde tyd op dieselfde bed te laat slaap.Om hom te kalmeer moet sy by hom lê en vir hom stories lees.Hy moet in ‘n roetine kom.Dit gaan egter woes en hy ruk en pluk aan die beddegoed,spring op en gaan lê by een van die ander kinders.Net ‘n rukkie later is hy weer op en gaan verpes nóg iemand.So gaan dit strykdeur tot die anderdagmôre.Almal word wakker met kopseer en leepoë en die nerwe raak dun.

Wanneer hy uiteindelik slaap,steek die son kop uit en moet hy wakker gemaak word vir kleuterskool.Die kind huil en kerm,maar daar is geen uitweg nie en so vaak-vaak word hy gewas en aangetrek en afgelaai by die skooltjie.Daar gaan dit aanvanklik moeilik en die outjie huil elke dag dat hy nie wil gaan nie.

Sy is skoon moedeloos en ploeter vaak en gestres deur haar daaglikse werk.Om nou skielik ‘n vierjarige in die huis te hê,verg groot aanpassings van almal.Gelukkig is die ander kinders al tieners en hulle help haar so vêr as wat hulle kan.

Naweke kom Seunskind huistoe en neem vir Surprise heeltemal in sy sorg.Hy slaap in ‘n buitekamer en die twee het nou genoeg tyd om in privaatheid hul bande te versterk.Soms is Seunskind kwaai en ongeduldig en dan moet sy of een van die ander kinders mooipraat dat hy nie moedverloor met die ontwrigte kind nie.

Soos die tyd aanstap,raak die mannetjie rustiger en ontwikkel ‘n goeie eetlus.Kort voor lank is sy asvaal droë velletjie weer blink en glad.Sy ogies skitter en hy begin soos ‘n normale vierjarige homself besig hou met allerhande dingetjies.Sy luister hoe hy soms in sy verbeeldingswêreld gesels met onsigbare maatjies.Hy maak wroem-wroem geluide wanneer hy met sy vragmotortjie in die sanderige agterplaas speel.Hy sit ure lank stil en krabbel prentjies met kleurkryt.Voorheen het hy die papier stukkend geskeur en die potlode gebreek.

Deesdae kan hy nie wag om na sy skooltjie te gaan nie en die onderwyseres rapporteer dat hy rustig en gedissiplineerd is.Vroeër het hy die klas op horings geneem en almal ontstig.Wanneer hy na ‘n lang dag tuiskom,vertel hy van sy maatjie.Die twee is soos Dawid en Jonathan,onafskeidbaar.

Haar hart word warm as sy een middag by die huis kom.Daar in die netjies geharkte agterplaas,is ‘n klomp kleingoed en hulle speel dat die stof so staan.Surprise is die middelpunt.Hy lag van oor tot oor.Hy is dolgelukkig…..