Sy sit hier op die stoep….

en kyk uit oor die Atlantiese oseaan.Langs die parkeerterrein is ‘n pretpark vol pragtige springkastele,waterglybane en selfs ‘n plastiekdammetjie met trapbootjies,opgeslaan.Heeldag hoor mens die gesuis van die masjiene,wat wind in die speelgoed blaas.Dis nie hinderlik nie en die vrolike gejil van kinders laat haar besef daar’s lewe.

‘n Vrolik-geelgeverfde  bus,voltooi die prentjie.Lekker kos word hier verkoop en mense van vele dimensies en afmetings,sit heeltyd onder die wapperende sambrele en wag vir hul lekkernye…natuurlik alles in diepvet gebraai,vol suiker,stysel,druppend van die olie,maar sommer net lekker,want dis vakansie!

‘n Entjie verder staan ‘n blou plastiek kleinhuisie en daarlangs ‘n helderoranje munisipale vullisbak.Die toilet word klokslag elke oggend agtuur deur ‘n rioolwa besoek en die gepirrr van die pomp wat alles uitsuig,laat haar weereens besef hoe agtermekaar die Swakopmundse munisipaliteit hier is.’n Man met plastiekhandskoene en masker,trotseer die walms en steriliseer die gemakshuisie,voordat die lorrie weer wegtrek na sy volgende bestemming.

Skielik ruk haar kop…sien sy reg of is dit werklik twee klein koppies wat bokant die vullisbak  se rand uitsteek?Dit vroetel en werskaf daarbinne tussen die stink swart sakke en na tien minute klim twee vuil,verwaarloosde seuntjies uit met hul middagete van een of ander goor gegiste weggooikos, wat hulle uit die vrot maag van die drom opgediep het.

Haar dogter wat die pettalje ook aanskou het,hardloop na die kleingoed en neem hulle na die geel bus,vir hamburgers,tjippies en koeldrank.Die twee wesentjies se neusies is vol snot en dae se vuilgoed en grootoog staan hulle ook en wag by die kosbus,soos al die welgevoede,goedgeklede  ander (vr)eters.

Die ironie ontsnap haar nie.Die bus heet “Fork’n Nice”en simboliseer vooruitstrewendheid en welvaart.Vyf meter verder word twee honger kinders verswelg deur vullis,op soek na ‘n kouseltjie om te eet.In die middel van die twee wêrelde,staan ‘n blou toilet.Dis die gelykmaker..almal verkeer daar op dieselfde vlak…selfs die bure se hond pirts elke middag teen daardie blou deur.

Vir baie mense is die lewe allesbehalwe “fork’n nice”!

Die oranje munisipale vullisbak…soos die foto toon,het meeste van ons tonnelvisie as dit by swaarkry kom.

Die vrolike geel bus!

Die pretpark is reg agter en teen N$50,kan kinders heeldag speel.

Die gelykmaker…die blou kleinhuisie,wat die twee wêrelde op dieselfde vlak plaas.Die springkastele lyk vêr weg,maar dis die visooglens wat die oë bedrieg…Armoede staan styf teenaan welvaart…