Op eensame geheime paaie deel 10

Dis ons laaste dag en niemand kon voorspel wat ‘n wonderlike dag dit sou uitdraai nie!

Eerstens ry ons weer na die Huabrivierbedding verby De-Riet,die Riemvasmakers se gehuggie.Later tref ons ‘n hele trop olifante aan en die dag ontaard in ‘n olifantdag!

Toe ons November verlede jaar hier was,was die gebou nog verwaarloos.Wat ‘n verrassing om dit netjies opgeknap te vind!Dit moes weldoeners gewees het,want die mense hier is brandarm.

Pragtige kwartsrif tussen ander modder- en rotslae.Party dae wens ek ek was ‘n geoloog,om al die werkinge van die aarde se klippe te verstaan!

Wat ‘n voorreg om op hierdie paar dae oue woestynolifantjie af te kom!Sy mamma het hom heeltyd weggesteek en ons kon net hier en daar ‘n vinnige kykie na die outjie kry.

Hy en mamma beweeg na die volgende bos en dis die meeste wat ons van die kleinding kon sien.

Ons word egter beloon toe ‘n ouer kleinding vervaard agter sy ma aanhardloop.Die outjie het vreeslik getrompetter en klippe opgeskop.

Gelukkig was my kamera reg vir aksie!

Ons verwyl ‘n hele ruk tussen hierdie wonderlike diere.

Ek kry maklike nabyskote.Hierdie is die agterpote van die linkerkantste olifant op die volgende foto.

Hierdie twee ou tantes het so lank in die bos gestaan,dat ons nooit hul gesigte gesien het nie!

Sommer net weer een van my visooglensfoto’s,om die barheid van die omgewing aan te dui.