Die stilte…

maak die ore seer.Die wydsheid van die landskap is skokkend en maak dat jy klein voel.Die wrede skoonheid omvou jou,kleine nietige skepseltjie.Die ego krimp tot niks,want jy word gekonfronteer met magtige Moeder Natuur.Weg is die bravade van ‘n selfversekerde moderne mens,wat sy lewe weef om tegnologie en nuttelose instrumentjies.

Jy raak stil en keer na binne en jy wonder…waaroor gaan dit alles…’n gejaag na wind,pret en plesier?Jou innerlike menswees het verskrompel tot ‘n oppervlakkige dor dimensie van nutteloosheid.

Dis tyd om weer stil te word,terug te keer na die dieper dinge van die lewe…eenvoud,rustigheid,introspeksie,liefde en….medemenslikheid.

Geen verdere woorde is nodig nie…