Transkgalagadi-stories 3

Van “ons” boom af is dit nie vêr na Kanye,die volgende groot dorp nie.Die eerste keer wat ons daar verby is, het ons die fout gemaak om deur die dorp te ry, want die padteken sê verwarrend, dat die buiteroete slegs vir vragmotors is.Wàt ‘n gedoente…robotte, stopstrate, taxi’s, donkiekarre, massas voetgangers…dit het ons amper ‘n uur geneem om daar deur te gaan! Die volgende keer was ons slim en nou volg ons net die vragmotorroete.Vir enigeen wat hier gaan ry, oppas vir dié vangplek!

Die omgewing raak nou plat en uitgestrek, met vlaktes vol doringbome…pure kalahari en die pad seil soos ‘n lang slang, ad in finitum, voor jou uit. Mens gaan verby gehuggies met name soos Moshenang, Mosepele, Sese, sonder om te besef daar is sulke plekke. Dis net die vermindering van die spoedgrens en klein busstophuisies of afritte met asblikke, waar mense soms wag, wat jou laat besef hier is iewers ‘n gemeenskappie in die bosse.

Jwaneng is die volgende groot dorp en spog met een van Botswana se vele diamantmyne.Vandaar is dit Sekoma, Mabutsane, Phuduhudu tot by Kang….die naaste wat jy aan ‘n One Stop gaan kom. Hier is redelike goeie oornagplekke, maar dis te gou vir ons om te stop…600km is te min om op een dag te ry en dan sit mens in elk geval ‘n middag lank en niksdoen!

Toe ons nou die dag daar verby is, was die motorhawe onder konstruksie en moes ons na die volgende een gaan. Die dameskleedkamer was ‘n ervaring…geen deur voor een van die enigste twee toilethokkies nie. Ek het vinnig in die een mét ‘n deur ingespring, want op daardie stadium het ‘n taxi vol vrouens ingestroom. Die deur kon nie eers op knip gaan nie en Perdeby neem toe noodgedwonge ‘n akrobatiese posisie in, met een voet teen die deur, hangende oor die vuil pot, terwyl die skare van buite af  druk en stoot om in te kom! Ek moes nogal my mik ken in hierdie posisie. Die spoelmeganisme was ook in sy maai in en met my hand in die boonste waterbak, lig ek toe maar die stoppertjie op, om die water deur te laat loop. Toiletpapier…wat is dit? Gelukkig is ek al slim en vat altyd my eie rolletjie saam, skelmpies onder my baadjie weggesteek.

By die petrolpomp waar manlief intussen volgooi, staan ‘n groterige bakkie met ‘n seilafdak.’n Klipharde gekraai klink op en die twee in die bakkie skud soos hulle lag.Daardie bakkie kraai en kraai en kraai! Ek vra so ewe vir die bestuurder of dit sy besondere selfoonlui is. Hy skud sy kop en beduie ek moet kom kyk. Onder die seil, saam met vier grootoog passasiers ingebondel, is ‘n hoenderhok met die kraaiende haan en nog veervolkies. Hy was sekerlik keelvol, want die son weier om op te kom daar in die donkerte onder die seil!

Dis sulke oomblikke wat my die wêreld in ‘n ander lig laat sien.

(Word vervolg)