Môre vat ons weer…

die langpad huis toe! Die padkos is gemaak, die honde se komberse is gewas, hulle leibande gepak, saam met ekstra koekies. Die bedjies is uitgeskud. Twee weke se duinsand, moet maar liewer agterbly.

Die tienliter waterkan staan gereed om gelaai te word. Ons ry nooit daarsonder nie, want uit ervaring het ons al sleg tweede gekom, toe ons voertuigprobleme gehad het.

Paspoorte, vormpies vir die vier grensposte en die hondepermitte saam met ‘n beursie vol Botswana Pulas, is die heel belangrikste items en lê al vroegdag gereed.

As afskeidsgeskenk, het ons vandag die mooiste sonskyndag belewe en heerlik saam met vriende langs die strand geëet. Wat ‘n lekkerte. Hier waar ek nou vir oulaas oor ‘n smaraggroen see uitstaar en met ‘n glasie wyn in die hand, die lieflike sonsondergang geniet, voel ek baie hartseer, maar uiters dankbaar oor die voorreg om hier te kon gewees het.

Ons sal twee dae lank van die lug af wees, liewe blogvriende. Sien julle weer anderkant in ons hartseerlandjie aan die Suidpunt van Afrika.