‘n Juweeltjie uit my kinderdae

Ek is ‘n sentimentele opgaarder en soms as ek kaste regpak, kom ek op goed af uit my verlede, wat my laat terugverlang na ‘n tyd wat was. So ontdek ek toe hierdie handpoppies wat ek en ons bure se dogtertjie lank gelede gemaak het. Ons het alles met oorskiet lappies gemaak en die poppies se gesigte met kleurpotlood geteken. Ek glo nie daar was toe al viltpuntpenne nie. Elke stekie is met die hand gewerk.

‘n Oopgesnyde kartonboks is op ‘n lae tafel staangemaak en die pote toegespan met ‘n ou laken, sodat ons ongesiens onder die tafel kon lê. Gordyntjies wat ons sommer so met die hand oopgetrek het, het die poppekas afgerond. Ek kan nie onthou wat ons as agtergrond gebruik het nie, maar ek is seker dit was ook heel skeppend.

Aanvanklik het ons net lappoppies gehad, maar het later ‘n paar koppe gemaak van papierpap en gom, wat ons geverf het. Die probleem was nou om die lywe aan die koppe vas te sit, maar toe maak ons ook ‘n gawe plan. Die lywe bly los en word net met ‘n rekkie om die wysvinger vasgemaak en die kop kom op die vinger.

In alle erns begin ons toe oefen vir ‘n opvoering. Ek dink daar was Punch en Judy, wat mekaar heeltyd geslaan het en ook ‘n prins en prinses. Natuurlik ‘n seerower en ‘n polisieman ook en ‘n ou omie. Ek kan nie meer sy rol onthou nie, maar hy het sulke bruin plooie op sy voorkop. Daar was ook ‘n mal professor met ‘n draadraambrilletjie en twee van my wisseltande(kiestande) vir oë!

Saterdagmiddag het aangebreek en die hele buurt se kinders was daar. Ons het pakkies spingmielies en lekkers ook verkoop en die opbrengs van die uiters geslaagde vertoning was ‘n hele R2.50! Ons het dit geskenk aan die destydse Transvaler Kersfeesfonds.

Punch en Judy. Judy se oë is twee haarkrullerpennetjies…

Die prinsessie, ons eerste poppie, wat deur my vriendinnetjie gemaak is…

Die ou oom en die prins…

Die konstabel…

Die seerower, wat ook soms ‘n duiwel was. Sy oë is gemaak van tissues wat ons in die holtes gestop het…

Sy volle mondering…

‘n Foto van ‘n lyf, om te wys hoe dit maklik saam met enige kop gebruik kon word…

Die mal professor. Sy oë is my gewisselde kiestande…lol!

Die bedankingsbriefie wat ons gekry het van die sekretaris van die Sinodale Kommissie…

Die kwitansie vir ‘n volle R2.50…

 

Dit was iewers in Augustus of September 1965, drie-en-vyftig jaar gelede!

Maandag se gebeure in beeld

Na my onderonsie met die plastiekbottels eergister, was daar tog blykbaar iemand wat die gebeure vasgelê het. Dit het net effe anders geskied..in plaas van op my rug, het ek in die asblik beland…

 

Wanneer herwinning te vêr gedryf word.

Vanoggend op die bloue Maandag, probeer ek om vier sakke plastiek, bottels, blikke en papier in my ou klein karretjie se kattebak te druk. Saam met ons naweekbagasie, drie honde en al die kos wat oorgebly het van ‘n heerlike naweek, is dit nogal meet en pas om alles in te kry. Waar ons ookal gaan, sorteer ek my afval, bring dit huis toe en sorg dat dit op die regte plek beland.

My legkaart wil nie lekker werk nie en ek besluit om die sakke se inhoud bietjie platter te trap. Eerste sak gaan goed en dit pas netjies in. Tweede sak…oeg, sports! Terwyl ek so op die plastiekbottels spring, skiet ek soos ‘n veer in die lug op en val kaplaks op my blaker. Ek rol so elegant as moontlik op my rug en lê lankuit gestrek, kop op die plaveisel en staar na die blou hemel! Daar lê ek, skoppende soos ‘n miskruier, nogal afdraand ook, voete na die hoë rigting! Ek vloog sonder moeite op en kyk natuurlik dadelik rond of iemand die spektakel aanskou het. Dit was alles adrenaliengedrewe, hoor.

Ek kan nou nog nie glo dat ek nie eers ‘n skrapie opgedoen het en niks seergekry het nie!

My eie herwinningsentrum in my agterplaas, met links, die gewraakte plastieksak, wat my laat vlieg het:

 

Apiestories op ‘n Maandagoggend

en ‘n volstruisaria…

‘n Positiewe storie…

vir my medelandgenote wat deesdae gebukkend gaan onder vreesgedagtes en angstigheid, oor al die gemors wat hier aangaan.

Ons paaie het agtien jaar gelede gekruis. Alles het gebeur toe ons besluit het om ons kombuis te laat oordoen. Saam met die kontrakteur wat die sloping en heropbou gedoen het, het hierdie jong man, pas agtien, sy opwagting gemaak. Hy is sommer opgelaai voor een van die groot teëlwinkels en is aangesê om ons nuwe kombuis te teël.

Die outjie het kop neergesit en lang ure gewerk om uiteindelik ‘n pragtige eindproduk te lewer. Sy skaam nederigheid het ons opgeval en sy goedkoop besigheidskaartjie het sy weg gevind tussen al die ander kaartjies, van mense wat ons altyd in en om die huis vir onderhoudwerkies nodig kry.

Deur die jare het ons gereeld van hom gebruik gemaak…hier teëls gelê, daar geverf, muurtjies gebou vir terasse, daklekke herstel, loodgieterswerk…enige iets denkbaar.Natuurlik het ons hom aanbeveel by vriende ook en sy reputasie het begin groei.

Waar hy in die begin, met sy swaar werkstrommel en teëlsnyer, per taxi hier aangekom het, kon hy nou vir hom ‘n ou afgeleefde bakkie aanskaf. Al het die voertuig gehoes en geproes en meestal in ‘n rookwolk weggetrek, het hy eindelik sy eie wiele gehad!

Soos die jare aanstap het hy steeds baie werk by manlief se besigheidskantore en werkswinkel gedoen…groot kontrakte, soos mure en store gebou en natuurlik verf- en teëlwerk. Later kon hy vir hom ‘n beter bakkie aanskaf en ‘n klein ryding vir sy vrou.

Hy dink niks daarvan om tot saans sewe-uur en soms later te werk nie.Onlangs het hy al ons huis se vloere gelamineer. Dit was ‘n geweldige groot projek, maar hy het dit uitstekend gedoen en in ‘n rekord tyd.

Vandat manlief afgetree het, het hy die man onder sy vlerk geneem, vir hom mooi besigheidskaartjies ontwerp, gehelp met sy beplanning en finansiële bestuur. Hy noem manlief sy mentor.

Gister is ons genooi na sy huis in die Township en wat ‘n heerlike verassing wag toe daar op ons! Hy het self stuk vir stuk vir hom ‘n baie mooi huis gebou. Alles is nog nie klaar nie, maar hy wou vir sy mentor wys hoe hy vooruit geboer het. Die huis is pragtig geteël, drie ruim slaapkamers, twee badkamers, pragtige oopplan eetkamer, kombuis en sitkamer, asook ‘n dubbelgarage.

Nog was dit nie die einde van die verassing nie. Uit die kombuis het die heerlikste kosgeure gewalm. Nadat ons sitgemaak is, is ‘n beker met warm water nader gebring en oor ons hande uitgegiet in ‘n skottel, waarna ons ons hande kon afdroog aan ‘n silwerskoon vadoek.

Sy pragtige vrou, bring toe ‘n bottel sjampanje nader en nadat die prop geskiet is, is ons hartlik bedank vir alles wat ons vir hulle as gesin beteken het. Daarna verskyn klaar geskepte borde met reuse hope gegeurde rys en heerlike hoender en slaai. Dit was heerlik en ek het my knuppeldik geëet. Gewoonlik eet ek omtrent ‘n kwart van so ‘n bord, maar uit ordentlikheid het ek elke ryskorreltjie verorber.

In al al die jare wat ons hierdie jongman ken, het hy tweemaal geld geleen en elke sent terugbetaal, sonder dat ons daarvoor moes vra. Hulle het drie pragtige kinders en hy vervul sy rol as pa, op ‘n besondere manier.

Vanuit ‘n makoekoe (sinkhuisie) het hy deur harde werk, eerlikheid en integriteit homself opgewerk tot waar hy vandag is. Die ekonomie lyk sleg en die boubedryf is dood, maar hy soek onverpoos vir enige werk, blameer niemand nie en hou hom nie op met politiekery nie.

Op grondvlak is daar nog steeds baie welwillendheid tussen Suid-Afrikaners. Daar is baie sulke mooi stories, maar politici met agendas en die pers, dryf wigte tussen mense in. Ek wens diesulkes kan in ‘n stofwolk verdwyn!!

Blogkaleidoskoop..hoofstuk 12

Photo by Ferdinand Studio on Pexels.com

Hierdie is ‘n vervolgverhaal deur verskillende bloggers. Om die eerste 11  hoofstukke te lees, klik op die InLinkz skakel hieronder:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=789999

Daniella suig behaaglik aan ‘n dun sigaretjie, terwyl sy in die skadu van die karavaan sit en wag om vir die volgende toneel gegrimeer te word. Sy lees die nuwe draaiboek en knik goedkeurend haar kop…

Verwagting en teleurstelling.

Nellie voel hoe die ysterperd onder haar vibreer, soos wat dit die langpad voor haar opslurp. Haar gedagtes is ‘n warboel van emosies. Sy is kwaad vir tannie Krissie  en oom Esra, wat haar al die jare misbruik het. Haar kastige nefie en niggie, Chris en Karla, laat ‘n suur smaak in haar mond. Hulle vieslike neersienery op haar, laat haar sommer besluit om hulle ‘n paar snotklappe te gee, as hulle weer haar pad kruis. Skielik het ‘n nuwe gevoel bygekom, ‘n gevoel wat haar maag laat draai en haar hartklop laat versnel by die blote gedagte aan hierdie mooie man…. Renier…

Dis al laat toe die motorfiets brullend die laaste bult uitry en sy die Diamantstad se liggies voor haar sien flonker. By die Engengarage hardloop sy vinnig die kleedkamer binne. Sy pluk die rekkie uit haar deurmekaar poniestert uit en gooi haar dik lang blonde hare verleidelik oor haar skouers. ‘n Bietjie rooi lipstiffie, mascara en oogskadu, rond die prentjie af en sy knik tevrede vir haar spieëlbeeld. So ‘n blertsie van tannie Krissie se gesteelde Franse parfuum, wolk om haar, toe sy opgewonde weer haar been oor die ysterperd se rug swaai.

Na ‘n paar verkeerde afdraaie, begin die omgewing meer bekend lyk. Uiteindelik sien sy Renier se huis en sy sukkel om haar asemhaling te beheer. Sy besluit om eers die motorfiets laer af in die straat te parkeer en die wêreld te bespied. Saggies spring sy oor die tuinhekkie, wat maar alteveel piep, as mens dit oopstoot. Sy hoor stemme en ‘n vrolike gelag van die kombuis se kant af..

Deur die venster sien sy vir Renier saam met ‘n aantreklike brunet. Die vroumens is soos ‘n seekat, al klouende en strelende en vattende, orals aan hom. Dit lyk of hy nie heeltemal lus is vir die aandag nie, maar die listige Aphrodite* kwyl en kweel en knibbel aan die man se ore met skerp wit tandjies. Haar lang gemanikuurde naels, waarvan elkeen ‘n ander kleur geverf is, vroetel sy das los en sy gooi dit melodramaties met ‘n boog, vloer toe. Sy slinger een sonbruin, kaal, welgevormde been oor sy skoot en dit lyk kompleet asof sy besig is om ‘n opgesaalde perd te bestyg. Haar stiletto se hak skuur verleidelik heen en weer teen sy kuit, terwyl sy met ‘n warm, klam asem, koerwoordjies in sy nek fluister. Twee vol D’s dein op en af soos golwe op ‘n rowwe see en arme Renier versmoor amper in die dubbele vlesigheid. Angssweet pêrel op sy voorkop en met ‘n flitsende slangtong, slurp verleidelike Delila die soutigheid op.

Trane van teleurstelling stroom oor Nellie se wange, toe sy sien hoe die brunet vir Renier in ‘n kopklem beetkry en haar gul mond soos ‘n suigende guppievis, oor sy lippe plaas. Hy probeer homself losruk, maar sy klou soos ‘n dikgevrete bosluis. Die volgende oomblik val die twee al stoeiende, stoel en al, dawerend op die vloer en Renier bevry hom uit haar wriemelende greep.

Die brunet kom op vir asem en probeer nóg ‘n guppiesoen plant, maar Renier is te vinnig vir haar en spring rats orent en sorg dat die tafel tussen hulle  is. Dit maak die liefdesgodin nou eers rasend van opgewondenheid en sy begin hom om die tafel jaag….al hinkepinke, want haar een stiletto het met die valslag dóér getrek! Die arme Renier se arms swaai soos windmeulwieke om sy balans te hou, terwyl sy voete op die gladde kombuisvloer spin, in ‘n poging om weg te kom van die honger tierwyfie. Uiteindelik storm hy by die agterdeur uit en reg in die verbouereerde Nellie vas.

Gaan Nellie  omspring en weghardloop, of vir Renier kans gee om te verduidelik?Gaan Renier weer vir Nellie vertrou, nadat sy verlede keer sommerso verdwyn het?

*Godin van liefde, uit die Griekse mitologie.

Liewe aarde!

Gister sit ek en manlief heerlik buite in die tuinkafee van ons gunsteling kwekery. Orals begin die boomblaartjies uitstoot en verskillende bloeiselgeure hang in die lug. So tussen die stowwerigheid van die Augustuswinde deur, voel ons hoe die aarde weer begin lewe.

Na ‘n heerlike ete en met nog skuimende cappuccinos op die tafel, strek manlief homself behaaglik uit en leun selfvoldaan terug teen die stoel se rugleuning. Ek dink die voorste stoelpote was op daardie stadium nie heeltemal op die grond nie, alhoewel mannetjie stry! Die volgende oomblik is daar ‘n harde gekraak en ‘n helse slag en manlief verwyn buite sig. Ek dag eers dit was ‘n skielike wegraping, maar dit was ondertoe en nie boontoe nie!

Die restauranteur, waarmee ons baie goed bevriend is, kom vervaard aangehardloop, maar teen daardie tyd het manlief al vanuit die dieptes onder die tafel verrys en probeer so waardig as moontlik die plastiekflenters van die gewese stoel, van sy sitvlak aftrek. By nadere ondersoek, dat hy nie seergekry het nie, gaan ek so aan die lag, dat ek amper verstik.

Toe ons later wegloop, brom hy so onderlangs, dat daardie stoelpoot in sy fondament kon ingesteek het…toe lag ek eers!

Die les: vermy plastiekstoele en as dit nie anders kan nie, moet veral nie op hulle ry nie!

Okavangovlerke

Witrugnagreier…kuiken. (White-backed Night-Heron…juvenile)

Ralreier. (Squacco Heron).

Jong visarend. (Juvenile Fish Eagle).

Volwasse visarend. (Adult Fish Eagle)

Rooikeelbyvreter. (White-fronted Bee-eater).

Draadstertswael. (Wire-tailed Swallow).

Geelbekwitreier. (Yellow-billed Egret).

Kuifkopvisvanger. (Malachite Kingfisher).

Olifante van Mahango

Nog ‘n paar gunstelinge uit my argief.