Die pad vorentoe

Ons vat die pad deur Turck se pas, Rooikloofpas en Verlatenkloofpas na Sutherland. Langs die pad is asemrowende tonele van veldblomme wat nog blom, al is die blomseisoen haas verby…

Diep tussen die rante ry ons by hierdie oulike padstal aan…

‘n Ent verder, bereik ons ons bestemming…

Dis ‘n privaat reservaat, wat nog net ‘n jaar in bedryf is. Dis ‘n ou plaas waarvan die geboue opgekikker is vir verblyf. Nuwe eenhede is ook gebou en ons het in Gemini Pollux tuisgegaan…

Die ooptes en ysige koue slaan mens se asem weg…

Plaastoneel met blommende peerbome…

Die vlaktes is vol springbokke, swartwildebeeste en ander boksoorte. Daar is ook ‘n ou uitgewerkte vulkaan, regs van die koppie op die volgende foto…

Daar is ‘n area waar baie fossiele reeds opgetel is en nog heelwat begrawe lê. Ons het ongelukkig nie tyd gehad om daar uit te kom nie, maar volgende keer is dit op ons lys.

Dit was murgkoud, maar die selfsorgeenheid is goed ingerig met ‘n kaggel, sitkamertjie, kombuis, twee slaapkamers, twee badkamers en twee solderkamers. Alles is sonkrag en daar is wifi. Die heerlike blyplek se slaapkamer…( gelukkig was daar warmwatersakke, want die koue is onmenslik!)

Vir diegene wat nie self wil kosmaak nie, is daar die eetsaal in die hoofgebou, waar heerlike etes deur supervriendelike staf, bedien word. Dis ‘n goeie veertig minute se ry op ‘n tweespoor grondpaadjie, vanaf die blyplekke. Dis egter naby die uitgang, dus is ‘n heerlike ontbyt voor mens weer die langpad vat, nie te versmaai nie…

Aan oorspronklikheid ontbreek dit nie. Die eetsaal se lig…

Daar is ‘n klomp honde van allerlei groottes en soorte. Dit voel pure plaas. Drie van die werfhonde speel heerlik…

Kou lekker aan ‘n hert se horing…

Nog een van die brakkies…

Terwyl mens hier oorbly, is ‘n besoek aan die SALT (South African Large Telescope) ‘n moet. Ek berig in my volgende inskrywing daaroor.