Township-kliniekstories

Vyfuur die oggend staan sy al buite in die donker en wag. Die kliniek maak eers agtuur oop, maar sy weet as sy nie vroeg kom nie, kan sy heeldag wag en later onverrigter sake huis toe gestuur word. Op haar rug peppa sy een van haar tweeling en sus die ander een saggies met sy mondjie aan haar bors.

Die tou word later al hoe langer, soos wat jong mammas met hul babas en kleingoed, vir die nodige inspuitings en gesondheidsorg van hul telge, aankom.

Die personeel kom skuins voor agt stadig aangeslof en sluit lusteloos die kliniekdeure oop. Sy slaak ‘n sug van verligting, want eindelik kan sy gaan sit en omdat sy eerste was, gaan sy sommer vinnig klaar wees. Intussen skreeu die tweetjies luidkeels en sy het haar hande vol om die dubbele las te vertroos.

Sy kry haar leêr en gaan sit in afwagting om eerste nader geroep te word.

‘n Fris oorgewig suster, voer al lank ‘n skrikbewind by hierdie kliniek. Sy skreeu op die mense, stamp hulle rond, stoot kinders uit haar pad en as ‘n moeder met ‘n babatjie en kleuter in die spreekkamer ingaan, stoot sy summier die kleuter by die deur uit en dié moet huilend buite wag, totdat sy klaar is om die baba te weeg en in te spuit.

Die suster kyk in die lokaal rond, kry ‘n gemene trek op haar gesig en sit tweelingmamma se leêr onder in die bondel. Die dag kan begin en die eerste pasiënt is nié tweelingmamma nie! Sy protesteer luidkeels, maar kry ‘n gruwelike afjak by die mislike suster.

Woede klop rou in haar gemoed en sy kan voel hoe die bloed in haar slape pols. Sy lê die tweeling, wat genadiglik nou stil is, versigtig op die vloer langs haar stoel neer, rol haar moue op en stap doelgerig na die spreekkamer. Sy ruk die deur oop en gryp die suster aan die arm. Sy smyt die vrou voor almal op die vloer neer en gee haar ‘n paar goeie opstoppers. Mislike suster keer vir die vale, maar die houe reën op haar drillende lyf. ‘n Gejuig gaan op in die wagkamer, gepaardgaande met ululuuu-vreugdekrete!

Geskok en dikbek syg die suster in ‘n stoel neer en weier om verder te werk. Die ander susters neem oor en daar is ‘n algemene gevoel van verligting dat iemand die moed gehad het om hierdie aartsboelie te konfronteer.

Dié tipe optrede is natuurlik heel onwenslik en tweelingmamma gee uit haar eie haar naam en adres vir die suster en moedig haar aan om die polisie te bring en ‘n saak teen haar te maak.

Intussen het daar niks van gekom nie en mislike suster is so mak soos ‘n lammetjie….tot volgende keer.

Hierdie is ‘n ware verhaal wat hom elke dag in ons hospitale en klinieke afspeel. Mens kan nie veralgemeen nie, maar mense in gesagsposisies hou veral die armes, wat nie kan betaal nie, gyselaar, met hul stink baasspelerige houdings.