Perdebytjie en die bye op ‘n Bloumaandag

In my tuin is ‘n ou stukkende voëlbadjie. Verlede jaar het ‘n swerm bye hul intrek in die hol stamgedeelte geneem. Omdat hulle niemand pla nie en ons hulle ook nie pla nie, leef hulle al lankal in vrede met ons saam.

Vanmiddag kom roep ‘n hoogsbenoude tuinier my. Hy het per ongeluk die voëlbad omgestamp en nou lê die badgedeelte onderstebo en die hol stam ook. Die bye swerm verward in en uit en sigbare heuningkoeke drup van die soetigheid.

Perdebytjie se eerste gevoel is dat ons dit net so moet los en hoop dat hulle ander blyplek gaan soek. Met ‘n vieslike wind wat waai en ysige koue aan die kom, vermurwe my hart vir hierdie arme ontredderde wesentjies.

Met ‘n selfontwerpte byepak, bestaande uit ‘n dik jas, handskoene en dik serp om die gesig, met net oë wat uitsteek, pak ek die bul by die horings…oftewel die bye by die angels…Verbasend genoeg, was daar min agressie en sommer gou-gou is die voëlbad weer in posisie…wel bietjie gehawend, maar vir die bytjies ‘n veilige hawe…