Foto’s geneem in Kgalagadi-Oorgrenspark.
(Bleeksingvalk, Kelkiewyne en Tortelduiwe).
Veertjies by die watergat
Vlytige Vinkies
Spoggerige swart manelpak
Dis nie aldag dat mens ou Swartkraai sien bad en sy vere agterna uitskud nie!
Foto’s geneem by Cubitje Quap-watergat naby Nossob, Kgalagadi.
Geheimsinnige skim van die Kgalagadi
Die geheimsinnige Strandjut (Hyaena brunnea) of Bruinhiena, is een van my gunsteling diere. Dit word selde opgemerk en ‘n mens is gelukkig om een te sien…maak my meer opgewonde as om ‘n leeu te sien!
Dis ‘n nagdier en mens is gelukkig om dit vroegoggend of laatmiddag te sien.Ek plaas ‘n aantal foto’s van een wat ons by Bitterpan gesien het. Dit was laatmiddag met die son al baie laag en die kleure wat die goue lig veroorsaak het, is nie aangepas met photoshop nie.
‘n Dag saam met gemsbokke
Alle foto’s onlangs geneem in die Kgalagadi-Oorgrenspark.
Die domino-gevolg van Murphy se wet
Dis reeds Vrydag die 13de hier onder op die aardbol. Ek is glad nie bygelowig nie en het nie eers geweet wat vandag se datum is nie.
Vroegoggend stap ons met kleinseunjie na ‘n koffiewinkel hier naby. Oppad deur die parkie blerts ‘n voël uit een van die digte bome, op my spierwit hoed. Gelukkig was dit nie ‘n hadida nie, maar poef is poef.
Oppad terug gooi kleinseuntjie ‘n vloermoer, want hy wil ‘n ander pad stap as ons. Bose ouma het nie tyd vir redenasies en twak nie en sleep hom aan die arm saam op die bospaadjie.
Ewe vermakerig hardloop hy vooruit, maar ouma en oupa kap hom ‘n dowe en ignoreer hom heeltemal. Ons stap by hom verby, waar hy nors onder ‘n boom staan… maak of ons hom nie sien nie.
Later merk ons op hoe hy ons op ‘n afstand volg. As ons stilstaan, staan hy ook stil. Ons maak steeds of ons nie weet dat hy daar is nie.
Na ‘n lang wandeling deur die bos, kom ons uit by die sement fietsry- en voetpad. Ons stap verkeerde kant toe en sien knapie loop nou in die regte rigting, maar nou voor ons. Die mannetjie stap en ons moet wikkel om hom binne sig te hou.
Skielik seil ‘n lang dun slang uit die gras uit, reg voor my voete verby. Met die nodige gil en reuse onelegante sprong, verloor ek net daar my oumawaardigheid.
Gelukkig het die slang groter as ek geskrik en vinnig in die lang gras verdwyn. Seuntjie wals steeds vooruit en naderhand is ons tuis en hy kom vra vreeslik verskoning vir sy slegte gedrag.
Tyd om my hoed te was en op die draad in die son te hang. Die wasgoedpennetjies is ewig aan die draad en dis van plastiek. Ek knyp ‘n pennetjie los om die hoed mee vas te knyp en daar breek die ding in stukke en skiet in my oog in.
Dadelik toets ek my sig en sien alles is wel. Dit het my oogbal naaste aan my neus getref en dis nou bloedrooi.Sal seker môre lyk of daar huismoles was.
As ons nie gaan koffie drink het nie, sou die voël nie op my hoed geblerts het nie, sou ek nie my hoed gewas het nie, sou ek dit nie opgehang het nie, sou die wasgoedpennetjie nie gebreek het en in my oog geskiet het nie… Murphy’s Law of Vrydag die dertiende?
Ouma moet bieg…
Ons kuier al die afgelope drie weke heerlik by ons kinders in Australië. Na heelwat tandekners, is ek uiteindelik weer gewoond aan kinders se lawaai en veeleisendheid. Ek het immers self vier wesentjies groot gemaak.
My dogter is baie streng op die seuns se eetgewoontes en geen gemorskos, gaskoeldranke en lekkernye kom by die voordeur in nie. Siende dit vakansie is kry hulle darem hier en daar ‘n skeppie roomys en ‘n lekkertjie of twee. Alles word met presisie uitgemeet en niemand oortree nie.
Dit voel selfs of Oupa en Ouma Kersfees en Nuwejaar misgeloop het. Ek moet sê ons voel heelwat gesonder en met die aktiwiteite, wat baie stap insluit, het ons beslis nie nodig om in die eerste maand van die Nuwejaar te spook en spartel met ‘n onbegonne diëetplan nie.
My storie begin eintlik toe oudste kleinseuntjie vir my sê, hy het nog nooit in sy nege lewensjare geproe hoe smaak kondensmelk nie. Ouma koop toe summier skelm ‘n blikkie, bygesê ten duurste!
Die blikkie word sorgvuldig tussen my klere in die aantrekkas weggesteek. Ongelukkig is dit ‘n blikkie met ‘n lostrekdekseltjie en ouma sou graag wou hê die mannetjie moet beleef hoe om kondensmelk uit ‘n blikkie met twee gaatjies te suig.
‘n Teelepel sal ook werk en twee skelms is kort-kort in die aantrekkas vir ‘n lekseltjie. Mannetjie knipoog vir my en ons spoel vinnig die taaisel van sy mond af… ons is diep onderduims!
Die jongste is ‘n regte klikbek, dus is hy nie deel van die geheim nie. Ouma beheer darem die inname, want katteskiet sal die aap uit die mou laat.
Ouma begin nou sleg skuldig voel en die kondensmelk kan begin kieme kry daar in die warm kas. Vanoggend toe die gesinnetjie openbare swembad toe is, neem ek my kans waar. Die kondensmelk word in ‘n houertjie gegooi en diep agter in die yskas weggesteek.
Die blikkie word sorgvuldig uitgespoel en tussen die kartonne en plastiek in die herwinblik weggesteek. Die vraag is nou ook, hoe gaan die twee skelms ongesiens in die yskas kom?
Ons het nou al ‘n suksesvolle lepel of twee geskep, sonder dat iemand iets sien, maar ons loop op dun ys, totdat ons uitgevang word! Ons grootste gevaar is kleinboet wat elke beweging soos ‘n valk dophou.
Dalk is dit tyd om te bieg. Ouma leer die kind om skelm te wees!
Nog ‘n dag in die bos
Niks gee mens hoendervel soos…
‘n leeu wat al brullende van veraf aangestap kom…
sy lippe aflek en jou in die oë kyk!
Hierdie is sekerlik nie die mooiste leeu nie en hy het het baie myle op. Sy broer lyk nog meer gehawend en loop al van 2019 af met hierdie verskriklike breuk…(Waarskuwing: nie vir sensitiewe kykers nie!)
Leeus is nie verniet sulke formidabele diere nie. Kyk hoe lyk hierdie twee van naby en steeds gaan hulle aan, ten spyte van hul letsels en seerplekke.
Alle foto’s geneem te Londolozi in die Sabi -Sand Natuurreservaat.
‘n Verdere kuiertjie in die natuur.
Perdebytjie se nes 