Besondere oggend

Saterdagoggend was ek heerlik verras.My huishulp het my Vrydag gevra om haar gou Saterdag met ietsie by haar huis te kom help.Daar aangekom,sit sy en haar vier kinders met blink oë en uitgevat in hul sitkamer.Die klein eetkamertafeltjie in die hoek,is netjies gedek met teekoppies en heerlike eetgoed en ek word soos ‘n koningin verwelkom.

Liewe Leitjie trek los en bedank my omdat ek volgens haar so goed is vir haar en haar gesin.My oë was vol trane,want mens help maar net waar jy kan en besef nie altyd wat dit vir mense beteken nie.Ek was veral geskud,toe sy sê dat ek en manlief van die min mense is wat haar soos ‘n mens laat voel.Dit was nogal skokkend en ‘n aanklag teen baie van ons.

Nadat foto’s geneem is en die jongste enetjie vir my ‘n hele Engelse kinderboek vlot deurgelees het,is ek nog verder bederf met ‘n bos blomme en ‘n dankie-sê kaartjie in Afrikaans!Dit was so ‘n heerlike oggend en ‘n uur en ‘n half later is ek daar weg met ‘n lied in my hart.

Hierdie vrou,wat vier jaar gelede een keer ‘n maand haar kinders in die “tuisland”gaan sien het,het nou ‘n volwaardige warm gesinstruktuur opgebou.Ek het haar aangemoedig om die kinders te gaan haal en hulle by haar te hou.So deur die huiswerkies deur het ek haar sommer ouerleiding gegee en doen dit vandag nog steeds.Dis vir my wonderlik om te sien hoe hierdie gesinnetjie uiteindelik gejel het en deur dik en dun by mekaar staan!

Ons besef nie altyd watter sosiale skade aan gesinstrukture gemaak is deur ‘n stelsel wat families uitmekaar geskeur het nie.Al is die vader in hierdie geval totaal afwesig,kan hierdie vrou haar kop hoog hou en haar kinders leer om respek te hê vir andere en om mekaar te ondersteun.

Dankie Leah,jy is een van die beste mense wat nog ooit my pad gekruis het!

 

Brief aan iemand spesiaal

Dit voel soos eergister toe jy met jou pienk gesiggie en pikswart haartjes in my arms gelê het.Daardie groen ogies het niks gemis nie en nuuskierig rondgekyk.Omdat jy die jongste is,het ons baie saamtyd gehad terwyl die ander in die skool was.Ek onthou nog hoe jy orals altyd by my was,by plesierige plekke en minder plesierige plekke.

Dit was ‘n hartseer dag toe ons Oubaas,ons ou boerebrak,laat uitsit het.So klein as wat jy was,het jy op jou manier verstaan en my vertroos.Jou kreatiwiteit het al vroeg gewys,met al die goedjies en tekeninge wat jy vir my geskep het.Vandag nog lê dit onder in my kas,vir die dag wanneer ek seker moet opruim en uitgooi,vir trek na ‘n kleiner plek!

Alte gou is jy skool toe en moes ek die wel en wee van die grootword-stoeiproses saam met jou deurmaak.Daar was meer vreugde as smart en alles is heeltemal te gou verby! Die moeilikste was om jou op wiele te kry en jou vlerkies te laat sprei.Daar is niks so angswekkend vir ‘n ma as om te sit en wag vir daardie sms om te sê jy is veilig nie.

Saterdag was jou kombuistee en skielik het dit my tussen die oë geslaan…jy gaan  trou en nou is my kleinding lankal nie meer my kleinding nie!Sjoe,ek het Saterdagaand gehuil toe almal weg was,want die besef van dinge wat ewig verby is,kan mens soms soos ‘n skim van agteraf oorval.

My liefste dogter, jy het ‘n wonderlike keuse vir ‘n lewensmaat gemaak en ek gun jou alles wat mooi is op jou lewenspad.Voordat ek totaal uitrafel,onthou net dié goue reël:Liefde ,vergifnis,samewerking,toegewing,verdraagsaamheid,lag en liefhê,is soos klippies wat saam in ‘n sakkie gegooi word en deur die jare blink teenmekaar gaan skuur,totdat hulle glad en kleurvol is!

Van jou tranerige ma.