Waar is daardie dae heen?

Ek voel sommer vanoggend nostalgies en het gaan rondkrap in my ou foto-albums en hierop afgekom:

My Nederlandse ouma en oupa, wat ek nooit ontmoet het nie. Ek is vandag nog hartseer daaroor…

 

‘n Baie gelukkige tienermeisie wat in ‘n wonderlike huis grootgeword het…

Ek wens ek kon dit nog regkry…

Dis seker hoekom ek vandag nog rugprobleme het…

Nouja, dit was sommer net ‘n kykie in my lewe.

Onbevange pret!

Na my ontsettende negatiewe skrywe van gister, gebeur daar gisteraand ‘n heerlikheid wat ek lank sal onthou.

Swakopmund se Duitse gemeenskap, hou al die laaste 33 jaar jaarliks karnaval. Hulle noem dit Küska (Kuskarnaval). Ander dorpe in Namibië het ook hul eie karnavals. So byvoorbeeld heet Windhoek s’n Wika.

Hierdie hele week is daar elke aand ‘n ander program vol pret en stoutighede, in aanloop tot die hoogtepunt van die vlotparade, Saterdag. Gisteraand was die Mixed Evening en daar is heelwat Afrikaans en Engels gepraat, sodat buitestaanders dit ook  kon geniet…

Dit was ‘n aand vol sang, vrolikheid en lawwighede. Manne met snaakse harlekynhoede op het gesorg vir baie pret. Daar was selfs ‘n prins met ‘n harlekynhoed gedos met die langste fisantvere wat ek nog ooit gesien het. Dit het gedurig in almal naby hom se oë ingeswiep, soos wat hy sy kop draai. Aan sy sy was ‘n prinses ook. Hierdie twee se funksie was om elke deelnemer aan die program, ‘n dop te laat sluk uit ‘n gemeenskaplike beker, wat wonderbaarlik nooit leeg geraak het nie!

Die program het bestaan uit verskeie dansitems en dan was daar verskillende stouterds, wat twakstories in digvorm voorgedra het….sommige baie stout en met luide toejuiging van die gehoor en ‘n dawerende geboem-boem, van die uitstekende tweeman orkes. Dit was ‘n spottery met politiek en alledaagse gebeure in die dorp.Tussendeur het die dop gevloei en mens kon pouse heerlike kos koop.

Die jaar se tema is …

En daar was verskeie stout popstories op daardie verhoog vertel! Daar was selfs ‘n lewensgrootte opblaaspop…ek sê niks verder nie, behalwe dat die gehoor histeries van die lag was. Soos die Engelse sê: ” We let our hair down”.

Vir ‘n wyle is alle sorge en bekommernis opsy gestoot en was almal net heerlik laf, verspot en simpel….getimmer op die tafels, voete gestamp, ingehaak, gesing en gewieg op vrolike Duitse musiek. “O brandewyn laat my staan” en “Die gezoem van die bye” van Des en Dawn Lindberg van toenterjare, was ook deel van die musiekrepertorium. Natuurlik met stout wysigings, soos “die springbokke spring en die kakkerlakke ..k!”

Temas van die afgelope jare…

Die deurlopende boodskap van gisteraand was, dat niemand ‘n mens se pret kan steel nie.

Ek wil baie dankie sê aan hierdie vrolike klomp mense wat vir n wyle die donker wolk van my skouers afgelig het.

Nou wag ons vir Saterdag se vlotparade deur die strate en dan is die Perdeby, manlief en brakkies Maandag weer oppad terug na die land sonder elektrisiteit, water en dienste.

Die ironie van alles.

Ek probeer om nooit negatief op my blog te wees nie. Hierdie wat ek vandag skryf, is al ou nuus en afgesaag vir meeste Suid-Afrikaners. Ons is al so gedesensiteer, dat ons heel gevoelloos daaroor raak. Ek voel egter die afgelope tyd soos ‘n vuurspuwende berg wat wil uitbars en het besluit om hierdie te skryf, om talle van my oorsese blogvriende bewus te maak van wat hier aangaan.

Ek vra groot verskoning vir die negatiwiteit, maar ek wil iewers gal af gaan…

1.Jy is een van min mense wat ‘n werk het, maar jy staak.

2.Jy gooi asblikke om en bemors die strate, net om later dit self weer te moet opruim.

3.Jy brand al die skole in jou buurt af, omdat jy ontevrede is dat daar nie genoeg skole is nie.

4.Jy slaan die dokters en diegene wat wil werk by die hospitaal, pap en gooi alles stukkend, omdat jy nie genoeg betaal word nie. Dit wat nou weer ten duurste vervang moet word, kon dalk vir ‘n beter salaris gesorg het.

5.Jy brand treinwaens uit woede omdat die treine altyd laat is en daar ook nie genoeg treine verby kom nie.

6.Jy saboteer die elektrisiteitstoevoer, want jy eis ‘n hoër salaris by ‘n bankrot maatskappy. Die sabotasie gaan miljoene kos om reg te maak en eintlik is daar duisende werkers wat reeds oorbodig is en eintlik nie eers hier nodig is nie.

7.Jy breek in by hardwerkende mense se winkels en spazashops en steel al hul goedere, terwyl jyself te lui is om iets op jou eie te probeer.

8.Jy gooi petrolbomme in busse en brand mense dood, omdat jy ontevrede is dat hulle ‘n roete gebruik, wat “joune” is.

9.Jy het straatgevegte met taxis, wat ook op jou roetes ry. Daar is genoeg passasiers  vir almal, maar jy gun niemand anders ‘n kans nie. Jy gee nie eers om as iemand doodbrand in sy voertuig nie.

10.Jy vermoor plaasboere op die gruwelikste wyses denkbaar. Soms gaan dit gepaard met afskuwelike martelmetodes soos om die slagoffers met strykysters te brand. So verloor talle onskuldige mense hul werk en voedselsekerheid kom in gedrang.

11.Jy eis gratis universiteitsopleiding, maar jy brand die lesinglokale en administrasiegeboue af.

12.Jy skiet helder oordag in spitsverkeer, met militêre presisie twee geldwaens uitmekaar en hou jou eie mini-oorlog met gesteelde AK47 gewere, waarna jy rustig wegjaag met ‘n gesteelde voertuig en sakke vol geld. Dit gebeur elke dag en jy sê dis omdat dit ‘n maklike manier van geldmaak is.

13.Jy maak die waterpype se kleppe oop, dat die kosbare water in hierdie droogtegeteisterde land, kilometers hoog die lug in spuit en mense vir weke lank sonder water sit, want jy wil meer geld hê. Intussen is jou krane ook droog en kos dit ‘n fortuin om jou skade agter jou gruwelike dade reg te maak!

Hier gaan ek stop, want ek kan nog bladsye vol skryf. Tenminste voel ek bietjie beter noudat dit uit is.

Heerlike wintersdae by die see..

Ons is nou al tien dae in Swakopmund en ons beleef die wonderlikste weer. Terwyl die binneland bibber van die koue, het die kusgebied oosweer beleef en temperature van in die dertig grade aangeteken. Van gister af is dit koeler, maar die son skyn, die voëltjies in my tuin sing uit volle bors en die lewe is lekker. Geniet julle naweek.

Onweer oor die vlaktes…

van die Kgalagadi.

 

 

‘n Besondere plek…

is diep in die duine van die Kgalagadi weggesteek. ‘n Mens kan net met ‘n eenrigting tweespoorpad en 4×4 daar uitkom…

Dis bult op en bult af…

deur pragtige landskap…

en soms tonele van verwaarlosing…

en dinge uit vervloeë dae…

Dan sien jy dit, half toegegroei deur gras…

‘n Klein oase in die woestyn…gebou op stelte…daar is net vier eenhede…

Die gemeenskaplike kombuis…

Die middel van die klein kompleks het ‘n gemeenskaplike braaiplek ook…

Elke eenheid het sy eie badkamer met stort, wasbak en toilet, plus gasverwarmer. In die winter word dit snerpend koud hier…

Alles netjies gedoen met riete en tentseil…

Klein intieme tentkamer met skoon beddegoed en bloedrooi komberse…

Miskien bietjie naby aan mekaar en nie klankdig nie, maar wie gee daaroor om?

Elkeen het sy eie omheinde erfie en braaiplek…

wat ‘n vals gevoel van veiligheid skep, aangesien koning leeu pas nadat ek dié foto geneem het, ewe rustig hier verby gestap het…

en gaan lê het by die pan, Bitterpan…

 

 

 

 

 

 

 

 

Voortvarendheid van die jeug

Ek lag altyd lekker in my mou as slim jeugdiges hulle vasloop. Nie omdat ek ‘n nare  geaardheid het nie, maar omdat vandag se jongmense meestal dink dat die ouer garde, op ons beste, totaal onkundig, onnosel, onervare, pottoe, tegnologies gestremd, agter die klip en wie weet wat nóg is!

Die ironie is, dat wanneer die “kundige”, alwetende jongmense hulself vasloop, is dit gewoonlik die ou ballies en tannies wat hulle uit die verknorsing moet red!

Hierdie is ‘n tipiese voorbeeld en ‘n geval van “fools rush in where angels fear to tread”…

Hierdie twee jongmense het dit goed gedink om met ‘n piepklein gehuurde motortjie, die Kgalagadi se sandpaaie aan te durf. Terwyl die sand nog koud was, het dinge vlot verloop, maar hoe later en warmer…sand is nie jou maat nie, veral nie as jy met styfgepompde bande daar probeer ry nie!

Die ou ervare deel van die mensdom moes maar inklim en help…

 

Sjoe!

Soms verras die natuur op ongewone wyse. In November was ek in die Kgalagadi en het een middag hierdie aanskou. Dit was warm, droog, stowwerig en winderig. Net die regte toestand vir ‘n besondere interessante verskynsel!

Dit het so begin…

Op, op, op al hoe hoër, en die volgende foto’s wys die gevolg…

Die swart spikkel in die foto, was ‘n arend wat ook saam met die lugstrome na bo gevoer is!

 

Wanneer emmerskop ‘n werklikheid raak!

Perdeby het ‘n helse twee dae agter die rug! Woensdagaand na ete, pak ‘n pyn soos min, my op die krop van my maag! Met ‘n geskiedenis van obstruksie, was dit weer sulke tyd.

Twee dae lank kreun en steun ek, besoek dokter, xstrale en ja, niks lekker in daai perdebylyf se ingewande nie. Volg dokter se instruksies, maar gisteraand tienuur, karwei manlief my ongevalle toe. Die pyn en naarheid was ondraaglik en ek voel ek gaan enige oomblik lepel in die dak steek.

Met ‘n drup vol medikasie in my arm ingepen, voel ek sommer gou beter. Later in ‘n saal opgeneem en vanoggend ‘n spesialis gesien. Gelukkig het die obstruksie, soos twee kere vantevore, self losgekom. Nou is ek weer tuis, pap, maar dankbaar dat ek nie die emmer geskop het nie!

Ek besef weereens hoe vinnig mens se lewe kan verander. Die son skyn en ek sit heerlik in my gunsteling stoel met ‘n koppie tee.

Heerlike naweek vir al my blogvriende.