Op eensame geheime paaie deel 3

Eerste groepie woestynolifante wat ons raakgeloop het in die Hoanibrivierbedding.

 

Olifantvoete en slurpe lyk so oer!

Vroegoggend volmaan,besig om te sak.

As mens mooi kyk,sien mens die man in die maan!

Kampplek op die tweede aand.

Vars spore van ‘n swartrenoster.

Die swartrenoster se stofbad,waarin sy velafdrukke duidelik te sien is.Dit was ‘n besondere gevoel om daar te staan en te dink dat een van hierdie pragdiere ‘n rukkie gelede hier vertoef het.Ongelukkig het ons hom nooit gesien nie.

Lank gelede se vloed het hierdie klippe vasgevang in die verwronge stam van ‘n dooie mopanieboom.

Pad bergop…dit was nogal angswekkend so deur die klippe en rotse.

Die pad,net voor mens deur die nou poortjie gaan,waar ‘n voertuig maklik kan vassit!

Uiteindelik deur die poortjie en die wêreld lê oop voor ons!