Gelukkige einde

Toe ek gister Kwaaitjie Koekoek se nes besoek,was hy weg en daar is geen spoor van sy uitgemergelde Janfrederik-ouers nie!Aanvanklik was ek baie hartseer,want ek het gedink die bure se kat het hom dalk bygekom.’n Rukkie later hoor ek egter die Janfrederikke se kenmerkende roep en ek sien hulle het nog wurmpies in die bek! Toe weet ek,klein Kwaaiste is nog hier iewers!Na ‘n rukkie se gesoek,sien ek hom taamlik hoog in ‘n boom en my kamera kliek vir oulaas.

Vanoggend het hy iewers anders heen geskuif,want ek hoor nog steeds die Janfrederikke se geroep.Kwaaitjie is daarby nog skelm ook..met sy gestreepte lyfie,is hy ‘n uitstekende kamoefleerder.Dis hoekom hy gaan oorleef.

Ek het ‘n lekker pad saam met hom gestap en hopelik wanneer die Piet-my-vrou volgende somer roep…wie weet,dalk is dit Kwaaitjie!

Oorlewing is ‘n sterk drang.Laaste foto,voor Piet-my-vrou die wrede wêreld aandurf!