Op eensame geheime paaie deel 9

Na die piekniek ry ons met die hoofpad (goedgeskraapte gruispad) tot by Palmwag.Dis een van die min plekke waar mens brandstof kan kry en ons maak hier tenkvol.Die pompjoggie werk al jare hier en hy is altyd effe aangeklam.Ek neem hom nie kwalik nie,want dis ‘n dodelike warm bult waarop hy woon en sy lewe is bitter saai!

Twee jaar terug toe ons hier verby is,was daar darem nog ‘n boom.Nou het dit plek gemaak vir ‘n sinkafdakkie waar mense wag vir ‘n oplaai.Natuurlik steel ek ‘n paar foto’s van die toneeltjie in die bloedige middagson:

Palmwag se petrolstasie…silwerskoon toilette links,mense wat wag vir wie weet wat,’n moedelose ou wat sit op ‘n stoel,’n satellietskottel,’n verfloiingde voëlnes wat onder die huisie se dak uitsteek en ‘n afgeleefde vragmotor in die agtergrond.

Ek zoom in..daar is ‘n hond onder die bankie,’n kinderfietsie,’n emmer en ‘n beker met ‘n lepel in,’n groot klip links op die bankie.

Nog nader…my lang lens vang die outjie besig met ‘n selfoon.’n Paar minute later dans hy dat die stof staan met musiek wat hy uit die foon optower!Sy bekertjie en lepel is nou mooi sigbaar.

Die geboutjie staan langs die huisie met die satellietskottel.Blykbaar huisves dit die kragopwekker,maar vir my is dit ‘n siniese verwysing na die petroljoggie wat jaar in en jaar uit hier voortslaaf !Armbandjies en krale hang aan ‘n dwarslat wat op twee mikstokke rus.

Naby Vrede draai ons in die Huabrivierbedding in.

Laatmiddag slaan ons vir die laaste keer tent op.Reg voor ons tent is die geheimsinnige spore van ‘n woestynolifant.Ons weet hulle is naby,maar dit moet wag tot môre,want ons is poegaai!

Ons kampplek op ‘n eensame vlakte.

Ek speel bietjie met die visooglens ..vuurmaakplek links en tent regs.Dit gee die gevoel van ‘n verlate aardbol…en wás dit nou verlate!