Om te bou in ‘n township

Ons woon definitief in twee wêrelde hier in SA.My getroue huishulp doen tans aanbouings by haar huis en ek volg elke stap met belangstelling.

Eerstens wil goeie swart bouers wat in wit gebiede bouwerk doen,nie in townships bou nie,dus is daar ‘n keuse tussen kansvatters of totale onkundiges.Let wel,ek is glad nie besig om hier enigsins rassisties te wees nie.Dit is harde feite.

Sy moes ook bouplanne indien en ‘n tekenaar het vir haar ‘n heel oulike plan opgetrek,wat hy namens haar by die munisipaliteit ingedien het.Daarvoor het hy vir haar R300 ekstra gevra en toe sy die planne gaan haal na goedkeuring,is sy ingelig dat dit nie soveel kos nie.Dus die tekenaar het haar geboor.

Tweedens kry sy ‘n “bouer” wat meer as ‘n week lank verdwyn het met haar bouplan…definitief dit gekopieer vir latere eie gebruik.Met ‘n groot gesukkel het sy dit uit hom uitgekry en ‘n ander bouer gekry.

Die ou doen toe nou nie ‘n te slegte joppie nie,maar die plek wat bousand moes aflewer,verneuk haar uit twee meter sand en toe sy hulle aanvat,laat lewer hulle vieslike sand af wat hulle gesubkontrakteer het by ‘n ander plek.Die eienares van die winkel se verskoning was dat hulle ‘n nuwe plek is en maar nog op die been probeer kom..is selfs baie eie met Leah en is o, so gaaf en belowe die son,maan en sterre!

Toe die inspekteur kom om die fondamente te bekyk,kom hulle agter dat die buurman twee meter van haar erf gevat het.By nadere ondersoek blyk dit buurman se buurman het weer twee meter van sy erf.Lang storie kort,sy gaan haar twee meter terugvat en die buurman se buurman se garage staan op sy twee meter!

Die bouer bou alles klaar,behalwe die dele tussen die dakkappe en die vensterbanke.Toe wil hy al sy geld he.Onse Leahtjie byt vas en sê dat sy tweeduisend Rand terughou totdat elke baksteen gelê en elke gat toegestop is.Elke kort-kort het hy ‘n storie dat hy ‘n begrafnis het of die een skuld of daai een moet betaal,maar Leitjies staan vas.

Hierdie vroutjie moet orals heen per taxi…nie net in ‘n kar spring en gou Builders’ toe of waar ookal heen nie.Ek het gelê soos ek lag toe sy vertel hoe sy ‘n bondel lang plastiekbuise,waarin die elektriese kragdrade gesit word,tussen die mense se voete in die taxi gedruk het.Die “queue master”moes haar help om die goed vloerlangs in te stoot en almal sit maar gelate,want dis hoe dinge vervoer word.

Die bouwerk staan einde se kant toe,die dak is op,dakteëls en al en hierdie dapper vroutjie het my uitgenooi vir ‘n koppie tee,wanneer sy die laaste stof uitgevee het en elke ding op sy plek is.

‘n Huis is so ‘n tydelike ding…netsoos die lewe,vergaan dit ook met tyd.